στερεοστατικός

-ή, -ό, Ν

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη στερεοστατική

2. το θηλ. ως ουσ. η στερεοστατική

τομέας τής μηχανικής που έχει ως αντικείμενο την έρευνα και τη σπουδή τής στατικής ισορροπίας τών στερεών σωμάτων.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. stereostatique (< στερεός + στατικός)].